2 mei 2012
door ayla
2 reacties
Afgelopen weekend stond voor heel veel mensen in Nederland in teken van Koninginnedag.
Voor mij, en een paar honderden(?) andere mensen stond dit weekend in het teken van Into the Spring op Vlieland.
Het kleine zusje van het fijne muziek en kunstfestival Into the Great Wide Open.
Wij waren dus een heerlijk weekendje op Vlieland.
Met de auto naar Harlingen en dan dus met de boot naar Vlieland.
T was vrijdag prachtig weer en het beloofde heel wat. Het waaide alleen wel erg hard.
Heerlijk in de zon, en net een beetje uit de wind achter de stuurhut, de hele vaart op het dek gezeten.
Het was laag water en op de zandplaat voor Vlieland lagen een heleboel zeehondjes! (en dan ben ik blij met mijn superzoom fototoestel, want ze staan erop!)
Dat resulteerde in een hoofd als een tomaat toen we aankwamen.
Voor het eerst sinds de paar jaar dat we op Vlieland komen hebben we geen fietsen gehuurd (althans niet voor het hele weekend). Dus moesten we nu alles te voet doen.
Eerst de koffers naar t huisje brengen (de zeer compleet ingerichtte Studio Arma), dan naar het dorp voor wat boodschappen voor het ontbijt, en daarna een rondje door t bos wandelen en heerlijk pannenkoeken gegeten bij de Lickebaert.
Ik vond het heerlijk rustgevend, als je je lopend moet verplaatsen, moet je het dus wel rustig aan doen. De rem was dus snel gevonden en we pasten ons snel aan naar het eilandtempo.
De avond eindigde op de bank met een boek.
En zo begon de zaterdag ook. Want de zon was vertrokken en het regende flink, toen wisten we al dat een huisje huren toch wel fijn was.
Eenmaal droog zijn we een stukje gaan wandelen en onze festivaltickets om gaan ruilen voor festivalbandjes op stortemelk.
Het waaide zo hard dat we terwijl we even het strand op wilden we gezandstraald werden, en het duin niet eens overkwamen.
’s Avonds hebben we gegeten bij Bombascha in legertenten waarin de kroonluchters dansten. Het waaide behoorlijk, maar omdat wel met zo veel in een tent zaten, en wel dicht op elkaar moesten zitten was het toch nog aangenaam. Pate met cranberrycompote en toast vooral was heerlijk, en de boeuf bourguignonne met aardappeltjes en sla was ook geweldig!
Daarna hebben we fijn bandjes gekeken in de Bolder maar zijn op tijd weer richting ons huisje gegaan, lekker warm gedoucht en op tijd naar bed.
Zondag was het weer iets beter en zijn we een eind over het strand gaan lopen. Ook met flinke wind is Vlieland heerlijk. Uitwaaien op zijn best. Alle onnodige gedachten verdwijnen met de wind mee. Dat zorgt er soms wel voor dat je jezelf flink tegenkomt. (Dat heb ik vooral vorig jaar augustus/september gemerkt, toen lief het festival hielp opbouwen en ik dagelijks van 8.00 tot 21.00 uur alleen was).
Omdat vanwege de wind de watertaxi niet vaarde werd de muzikale zondag geopend door El Pino and the Volunteers/TIKA. El Pino was toevallig met een paar van zijn vrijwilligers aanwezig om zelf een feestje te bouwen en was zaterdag in de bar gevraagd als reserveband.
El Pino vormt samen met Marien Dorleijn van Moss Tika, en Moss zou later die avond ook optreden, dus dat werd deel twee van de reserveact. Erg spontaan en onverwacht, en dat zorgde voor een hoop gezelligheid op het podium en dat nam de zaal over. Was dus misschien nog wel leuker dan We Were Evergreens (die eigenlijk zouden optreden, maar dus niet konden komen).
Na El Pino en Tika liepen we snel naar buiten om (bijna 3 kwartier na starttijd) aan te sluiten bij het lentediner van Bombascha. Vandaag stond de tent stil en slingerden de kroonluchters niet zo dramatisch heen en weer. Maar de linzensoep vooraf smaakte er niet minder om. Ook de ratatouille met merguezworstje, tomatensalade en couscous waren weer heerlijk. Omdat ze over waren, en we lang genoeg waren blijven zitten, ook nog een vegetarisch notenburgertje geproeft, ook die was erg lekker.
Na het eten snel weer naar de Bolder voor Bart Constant. Die heeft de verwachtingen ver overtroffen en was ook nog eens verrassend dansbaar! Leuk, leuk, leuk!
Tussendoor even een drankje met wat Lowlandskennissen die we tegenkwamen en daarna Moss.
Voelde voor Moss als thuiskomen, en was ook erg goed. Maar de set die ze bij Doornroosje speelden een maandje terug was nog veel strakker. Daar deden ze echt alle besef van tijd verdwijnen. Voelde alsof t maar 10 minuten was, maar tegelijk alsof ze wel 5 uur gespeeld hadden.
In de Bolder was het iets minder betoverend, maar toch wel goed.
Na Moss speelden nog The Excitements. Een swingende Rythm & Blues band, die begon met een intro dat wel erg sterk deed denken aan de bluesbrothers. Moeilijk om bij stil te blijven staan, maar toch na een paar nummers ook wel weer genoeg.
Nog even wat gedronken en toen nog een nachtwandeling gemaakt.
Inmiddels was het opgeklaard en er waren een hoop sterren te zien. Dus zijn we nog over de waddenzeedijk gelopen naar het begin van de postweg. T was een prachtig gezicht, de kalme waddenzee en de heldere maan en de vele, vele sterren.
En die heldere nacht zorgde zeker voor een heel heldere dag. Wakker worden van het zonnetje dat door de gordijnen prikte. En van de wekker, want om 10 uur moesten we al uit het huisje zijn en er moest nog wat opgeruimd worden. Dus inpakken en wegwezen. Nee nog niet wegwezen. Koffer naar de veerterminal brengen en in een kluisje doen, en nog even een fiets huren voor de middag. Het was zulk mooi weer!
Een rondje over het eiland gefietst, nog even het strand op vlak bij de Vliehors en daar een stukje gewandeld (niet op de Vliehors, maar daarvoor). Duidelijk kwallenseizoen, want ik heb er erg veel gezien die met het vloed worden aanspoelde.
Even plassen bij het Posthuys en een glas verse jus gedronken en een stukje appeltaart gegeten.
En dan nog een stukje fietsen in de duinen.
We eindigden onze fietstocht op het stukje gras tussen de postweg en de waddenzee. Even zitten werd bijna 2 uur zitten. Kijken hoe de zon spiegelt op het steigende water. Hoe het gras groeit.
En een stukje lezen. Vlieland doet vreemde dingen met de tijd. Minuten die uren lijken te duren en tegelijkertijd duren de uren maar minuten. Het was fijn, daar op dat reepje gras.
En rond 4 uur moesten we toch weer terug naar het dorp. Onze fietsen weer inleveren en koffers ophalen.
Tijd om afscheid te nemen.
Vlieland, je was weer heerlijk!
Tot in september!
note: ik woon midden in de stad, aan een vrij drukke straat.
1. IJsjes eten! Zoals Carlijn en Diana aanbevolen in reacties op 
4. Als ik de stadse drukte zat ben: de Via Appia. De oudste geplaveide weg. En als je in het juiste jaargetijde bent: Sinaasappels die je gewoon langs de weg kunt plukken.